Ben Mahidevran. Süleyman'ın Gülbahar'ı. Şehzade Süleyman'ın sevdalısı. O gün sabah valide sultan emir buyurdu: Hazırlan, diye. Oğlu Süleyman avdan dönüyormuş,akşam karşılama varmış. ALLAH'ım yardım et bana diye duaya oturdum. Fallarda yol kader sordum. Dediler ki kalbinin tam orta yerine bir ateş düşecek. Altın bir yoldan geçip muradına ereceksin. Beyaz atın üzerinde cennetin kapısına gelecek. Ve o büyük kapıdan içeri gireceksin. ''Şehzade hazretleri..'' ''Adın ne senin?'' ''Mahidevran şehzadem.'' ''Beni baştan çıkaran dilber bu güzellik,bu bakış meftun ettin beni.''
O gece geçtim altın yoldan ve cennete vardım. Yaşarken cennete ulaşmak varmış inandım.
Ben Mahidevran. Süleyman'ın Gülbaharı. Oğlu Mustafa'nın talihli anası. ''Mahidevranım.. benim ay yüzlü sultanım'' ''Yavrum şehzadem.'' ''Beni çok gururlandırdın. Senin adın Mustafa,senin adın Mustafa, senin adın Mustafa''

Mahidevran: Mustafam...
Mustafa: Endişelenmeyin validem. Babam iyileşecek her daim yanınızda olacak.

Nisa: Sultanım,geçmiş olsun. ALLAH sabır versin size.
Hürrem: Sağol. Şükürler olsun. Cihangirim iyi. Kendine geldi.
Fatma: Sizin haberiniz yok mu?
Hürrem: Ben sana gözüme görünme demedim mi? Ne cürretle konuşursun benimle!Nisa Hatun ne diyor bu?
Nisa: Sultanım. Hünkarımız rahatsızlanmış. Ölüm döşeğinde diyorlar.
(Hürrem Sultan o anda hayattan kopar. sendeler.. Ağlamamak için kendini zor tutar. Has Oda'ya gelir. Süleyman'ı görür.)
Hatice: Hürrem..
Hürrem: Sü.. Süleymann... Bana yaşadığını söyleyin.
Hatice: Korkma Hürrem. Abim yaşıyor.
(Hürrem ağlarken bayılır.)
***
Süleyman: Miskim,amberim,varım,sevgilim,parlak ayım,yakinim,mahremim,varım,güzeller içinde sultanım,hayatım,hasılım,ömrüm,şarab-ı kevserim,cennetim,baharım,sevincim,günüm,gülüm, ey gülen gülüm,sevincim,eğlencem,meclisim,çıram,güneşim,mumum,turuncum,narım,benim yatak odamın mumu,akıl sahibi,efendim,gizlim,açığım,öğüdüm,sultanım,padişahım,emirim,cihan ülkesinde canım,saçı varım,kaşı yayım,gözü pür fitne,mimar,ölürsem boynuna kanım,medet e nam Müslüman,kapında çünki meddahım,seni methelerim dahi pür gam,gözü pür nem. Muhibbi,hoş halim... (yanlışlar olabilir)
(HÜRREM AĞLAMA KRİZİNE GİRER VE BALKONA ÇIKAR.)
Hürrem: Benim canımın parçası sultanım,benim gözümün nuru sultanım. Gece yoktur ki ahımın ateşinin kıvılcımından alem tutuşmasın. Sabah yoktur ki gün yüzünüzün şiddetli arzusuyla feryadımla gökler yarılmasın. Benim canımın parçası sultanım,gözümün nuru,iki dünyada ümidim. Vallahi dünyada muradım sizsiniz. Benim halim ne dil ile anlatılır ne kalem ile yazılır. Eğer denizler mürekkep,şu ağaçlar kalem olsaydı bu ayrılığın acısını yazarken dile gelir ALLAH'a kavuştur bu aşık kulunu hünkarına diye dua ederlerdi. Ah benim canımın sultanı. Sizi ALLAH'a emanet ediyorum.
(ŞİMŞEKLER ÇAKAR. HAVA BİRDEN BOZAR. HÜRREM ÖNÜNDE BİR UÇURUM GÖRÜR.VE KENDİNİ AŞAĞI ATMAYA YELTENİRKEN VALİDE HAFSA SULTAN ONU TUTAR.)
Valide: Hürrem.. Günlerdir uyumadın,yorgunsun. Dairene git. Ben buradayım.
Hürrem: Hayır. Hünkarımızı bırakamam. Bana ihtiyacı var. Benim de ona.
Valide: Evlatlarının da sana ihtiyacı var. Hiç değilse bir gör onları. Bu geceyi yanlarında geçir. Teskin olsunlar.

Pargalı: Ben öldüğümde ülkemin dört bir yanından,tebaamdan olan insanları çağırın. Cenazemin önünden askerlerim yürüsün silahlarıyla, sağımdan alimler yürüsün kitaplarıyla. Solumdan zenginler yürüsün mallarıyla. Arkamdan ise fakirler yürüsün göz yaşı ve dualarıyla. Sağ elime altından bir küre verin,sol elimi ise boş bırakın. Lakin mezara dek...
Süleyman: Nasıl?
Pargalı: Kim bu şehzadem?
Süleyman: Büyük İskender'in vasiyeti bu. Ön tarafa askerlerini istemiş. Onca silaha kuvvete rağmen ölümüne engel olamadılar zira. Sağ tarafında alimler var. Onca kitaba bilgiye rağmen onlar da engel olamadı. Sol tarafına zenginleri almış. Onca mala mülke rağmen hiçbir şey yapamadılar. Arka tarafta ise fakirlerin,halkın yürümesini istemiş. Zira onların döktüğü göz yaşı ve dualara rağmen ölüm yine geldi. Sağ elindeki altın küre bu dünyada her şeyi elde ettiği gösteriyor. Sol elinin boş olması ise bu dünyaya eli boş gelip boş gittiğine işaret veriyor.
Pargalı: Ne muazzam bir ölüm şehzadem...
Süleyman: Sıra bana da gelecek Pargalı. Ben nasıl öleceğim?
Pargalı: İskender'den daha büyük.

Süleyman: Pargalı...
İbrahim: Benim hünkarım yanınızdayım. Şükürler olsun! Sümbül!!
Sümbül: Paşa hazretleri..
İbrahim: Çabuk Yasef Efendiye haber ver hünkarımız uyandı!
Sümbül: Vallahi uyanmış!! (söylediği şeyi biliyorum ama yanlış yazmıyım )
İbrahim: Hadi çabuk!
Sümbül: Baş üstüne.
İbrahim: Şükürler olsun şükürler olsun şükürler olsun... Dualarım kabul oldu şükürler olsun!
**
Sümbül: Müjdeler olsun müjdeler olsun ey ahali! Hünkarımız iyileşmiş,yaşıyor açtı gözlerini!!!!
Valide: Nihayet şükürler olsun!
(şeker ağayı filan atlıyorum.)

VALİDE VE MAHİDEVRAN GÖZ GÖZE GELİR. MAHİDEVRAN BÜYÜK BİR HAYAL KIRIKLIĞI İÇİNDEDİR.!!

Mahi: Mustafam. benim aslan parçam. Biliyorum bunları konuşmak zor ama bekleyemeyiz. Bir an evvel harekete geçmemiz lazım.
Mustafa: Ne demek istiyorsunuz validem?
Mahi: Hünkarımız bugün değilse yarın Hakk'ın rahmetine kavuşacak diyorlar. Sen veliaht şehzadesin tahta çıkacaksın. Al-i Osman'a ve 3 kıtada büyük cihana hükmedeceksin. Bu yüce görev için hazırlanman lazım.
Mustafa: Size inanamıyorum. Babam yatağında can çekişirken siz bunları mı düşünüyorsunuz?
***
Mahi: Ben üzülmüyorum mu sanıyorsun? Keder içindeyim. Lakin kaderin karşısında duramam oğlum. Hiç kimse duramaz. Zira bu ilahi adaletin tecellisi.
Mustafa: Nasıl adalet bu? Babam ölmedi,yaşıyor. Kalbi atıyor. Ama siz çoktan öldürdünüz onu. Nasıl aşk bu? Hani tutkuyla bağlıydınız ona,onca yıl döktüğünüz gözyaşı yalan mıydı?!
Mahi: Nasıl söylersin bunları? Bilmez misin neler çektiğimi? Bir hata yüzünden,hem de ona olan aşkımdan yaptığım bir hata yüzünden canımı aldı baban benim canımı, yaşarken öldürdü beni! Hürrem denen o yılanın kölesi etti! Yıllarca sustum,tevekkül içinde bekledim, cezam bitecek dedim! Ama bitmedi! Ben babanı,aşkımı söküp attım kalbimden denizlere fırlattım! Artık o yok benim için. Sadece sen varsın kalbimde. Senin akıbetinden ve istikbalinden gayrı hiçbir şey umrumda değil!
Mustafa: Gözlerinizi intikam bürümüş.
Mahi: Bize acı çektirenler misliyle acı çekecek elbet.
Mustafa: Validem..
Mahi: Mustafam! Onlar bize acımadı. Biz de acımayacağız. Sakın tereddüt etme. Hürrem'e ve şehzadelerine aman verme!
Mustafa: Onlar benim kardeşlerim. İcap ederse onlar için canımı bile veririm!

Gülşah: Sultanım, bütün gün sizi bekledim. Çok mühim havadislerim var.
Mahi: Neler oluyor yine?
Gülşah: Hürrem Sultan. Yine yapmış yapacağını. Nasıl olduysa. Aybige Hatun'un kanına girmiş.
Mahi: Ne demek o? Ne saçmalıyorsun?
Gülşah: Kırım'a gitmiyorlarmış,kaçıcaklarmış sultanım.
Mahi: Kim söyledi sana bunu?
Gülşah: Efsun Hatun geldi o anlattı. Ben zorlayınca yemin billah etti.
***
Süleyman: Söyle Mahidevran nedir mesele?
Mahi: Hünkarım çok büyük bir malumat aldım. Aybige ve Bali Bey. Bir daha saraya dönmeyeceklermiş.
Süleyman: Ne demek şimdi bu?
Mahi: Ne vakittir herkesten gizli aşk yaşarlarmış. Aybige'nin Kırım seyahatini fırsat bilip kaçmak için yola çıkmışlar.
Süleyman: Sen Bali Bey'in böyle bir şeye kalkışacağını nasıl düşünürsün? Zinhar inanmam kimin hilesi bu?
Mahi: Hünkarım ben de buna çok inanmayı isterdim lakin bu havadisler evvelden de çalındı kulağıma ben itibar etmedim.
Süleyman: Ağalar! Derhal yola çıkılsın, içinde Aybige ve Bali Bey'in bulunduğu gemi nerde olursa olsun bulunsun ve getirilsin.

Bali: Aybige. Bir ihtiyacınız var mı diye bakmaya geldim.
Aybige: Ben böyle biri değildim hiç. Hayatım kılıçlarla, hançerlerle, dört nala koşan atların arasında geçti. Tıpkı senin gibi. Babam bir erkek gibi yetiştirdi beni. Etrafımdaki hatunlar gibi olmadım hiç. Onlar gibi giyinmedim, onlar gibi taramadım saçlarımı, kokular sürmedim. Ben hiç sevmedim birini. Hiç aşık olmadım. Bir erkeğin gözlerine hiç böyle bakmadım. Aptallıktı çünkü sevdaya düşmek,birisi için acı çekmek.Oysa şimdi...
Bali: Aybige. Yeter ağlama. Hepsi geçecek. Bir gün gelecek beni unutacaksın. Acıların dinecek. Kalbin başkası için atacak.
Aybige: Hayır,asla bu mümkün değil. Ben seni asla unutmayacağım. Asla.
Bali: Aybige...
Aybige: Bunu hiç yanından ayırmayacaksın. Baktıkça beni,bizi, yaşadıklarımızı hatırlayacaksın. Eğer unutursan ben buna dayanamam.

Hürrem: Sümbül denen hain yalancı hala akıllanmadı. Kime hizmet edeceğini bilmiyor. Hünkarımızın haremi var. Eğer öyle kadın olsaydı buraya getirildi. Neden orada tutulsun ki?
Mahidevran: Sultanını iyi yıka. Zira üstündeki kir kolay çıkmaz.
Hürrem: Senin kendine o kadar iyi bakmana imreniyorum. Her gece yalnız da uyusan her gün hamamdasın.
Mahidevran: Hürrem Hatun. Sen kendini hünkarın tek eşi,tek sahibi,rakipsiz zannediyorsun ama yalanlar içinde yaşıyorsun. Ruhun can çekişiyor. Benim yaşadığım kederi sen de yaşayacaksın. Çok yakındır.

Mustafa: Hünkarım. Nesi var şehzademizin?
Süleyman: Bir malumatımız yok Mustafam. Hekimler bir teşhis koyamadılar, Yasef Efendi'yi bekliyoruz. Engin tecrübesiyle muayene edip tedavi edecektir inşallah.
Gülfem: Sultanım. İyi misiniz?
Mustafa: Gelin oturun şöyle. Merak etmeyin kardeşim düzelecek inşallah.
Hürrem: Amin..
Sümbül: Hünkarım. Yasef Efendi geldiler.
Süleyman: Gelsin. Gülfem Hatun, Hürrem'i dışarı çıkartın.
Hürrem: Hayır, burda olucam.
Süleyman: Hürrem dışarı çık.
Sümbül: Yasef Efendi..
Yasef: Hünkarım.
Süleyman: Yasef Efendi medet. Şehzademin bir rahatsızlığı var, hekimler bir şey söyleyemediler, sen bir muayene ediver.
Yasef: Elbette hünkarım.
***
Gülfem: Hemen kötü düşünmeyin, Allah'ın izniyle iyileşecektir.
Hürrem: Gülfem, ben iki gündür onun göz yaşlarını izliyorum. Nasıl acı çekiyor kuzum. Benim elimden hiçbir şey gelmiyor. O daha çok küçük.
Gülfem: Dua edelim sultanım. Allah onu size, hünkarımıza, kardeşlerine bağışlayacaktır.
Hürrem: Amin.. Amin..
***
Yasef: Hünkarım.
Süleyman: Vaziyet nedir?
Yasef: Hünkarım ortada ciddi sıkıntı var. Neyse gerçeği olduğu gibi söylemek zorundayım.
Hürrem: Ne oldu oğluma? Söyleyin?
Süleyman: Anlat Yasef Efendi.
Yasef: Hünkarım şehzademizin omurlarında ciddi bir rahatsızlığı var. Doğuştan kemikleri eğri ve iç içe geçmiş. Muhtemelen kambur olacak.
Hürrem: Bir çaresi olmalı. Ne olur var diyin. Hep böyle acı mı çekicek? !
Süleyman: Bir çaresi yok mu bunun?
Yasef: Acı çekmesini engelleyebiliriz. Lakin kambur kalmasını engellememiz mümkün değil.

Hürrem Haseki Sultan'ın Mektubu (48.Bölüm) Replik
Süleyman. Benim canımın sultanı. Evvela selam eder o mübarek ellerini öperim.
Halimi soracak olursanız bedbaht ve biçare cariyen yolunu gözlüyor. Hünkarım bunları yazmaktan hicat duyuyorum lakin bilmelisin. Beni,beş evladınızın annesini,aşkınızı,karınızı yaktılar. Gözlerini bile kırpmadan,acımadan vurdular bana. Hakaret ettiler. Hem de en yakınlarınız yaptı bunu. Onlar yaptırdı. Bütün haremi bana karşı düşman ettiler. Cariyeleri üzerime saldılar. Güç bela kurtuldum ellerinden. Hatice Sultanımız açtı bana sarayını. Günlerdir o bakıyor bana. Sayesinde hayattayım. Lakin yaralarım derin,acım büyük. Daha ne kadar dayanabilir miyim bilmiyorum. Büyük bir keder ve endişe içindeyim. Zira ölüm kol geziyor sarayda. Hatta siz bu mektubu okurken ben çoktan Hakkın Rahmetine kavuşmuş olucam. Sizden başka dayanağım,sığınağım kalmadı. Medet Süleyman,imdat! Ne olur gel artık. Kendimden geçtim artık. Ben asıl evlatlarımız için korkuyorum. O sarayda evlatlarımın hayatı için endişeliyim.
Onları Hatice Sultan'a emanet et. Olur da bir daha göremezsem o mübarek yüzünü, bil ki seni canımdan çok sevdim Süleyman. Başıma ne geldiyse hep bu yüzden. Razıyım elbet. Bedeli canımsa bu aşkın,feda olsun yüz bin kere.

Kıymetsiz Cariyen Hürrem Haseki.

Hürrem: Validem.
Valide: Geçmiş olsun Hürrem. Nasıl oldun?
Hürrem: Sizi gördüm daha iyi oldum.
***
Hürrem: Validem beni siz çağırmışsınız saraya. Haberi alınca hemen yola çıktım. Ama eşkiya...
Valide: Seni düşündüğümden değil. Torunlarım bir hayli üzgündü. Kıyamadım.
Hürrem: İyi artık döndüm. Üzülmezler.
Valide: Buraya tekrar gelmiş olman hakkındaki kararımı değiştirmez Hürrem. İyileşince tekrar sürgün edileceksin.
Hürrem: Hayır. Sürgün yok. Hünkarımız beni yollamaz artık. Burda,kendi evimde sabırla o muhteşem nikah gününü bekleyeceğim.
Valide: Hsta yatağında düşündüğün şeye bak. Ben yaşadığım sürece o nikah gerçekleşmeyecek Hürrem. Zira aslanımın da böyle bir niyeti yok. Olamaz da. Boş hayallerle kendini kandırma.
Hürrem: Bu yüzden mi o kadar korkuyorsunuz?

X: Destur! Sultan Süleyman Han Hazretleri!
Mehmet: Baba,kardeşimi almaya mı geldiniz?
Selim: Cihangirimi vermem! Ben de gelicem.
Süleyman: Telaşmayın. Kardeşiniz sapasağlam dönücek,ağrılarından acılarından kurtulucak.
Selim: Yemin edin öyle veririm kardeşimi. Geceleri ağlamicak,acı çekmeyecek.
Süleyman: Canım Selim. Benim vicdan-ı aslanım. İyi edip getiricem kardeşini.
Hürrem: Nasıl bu kadar emin olabiliriz? Ya dönmezse oğlum,ben ne yaparım?
Süleyman: Daye Hatun...
Hürrem: Vermicem oğlumu. Süleyman ne olur götürmesinler onu. O daha küçücük dayanamaz buna.
Süleyman: Hürrem.. Evladımız için gereken neyse yapılacak, inan bana. Dönücek buraya ve sana gelicek.

İbrahim: Sultanım..
Hürrem: paşa hazretleri. Epeydir konuşamadık,nasılsınız?
İbrahim: Ben iyyim,sizi sormalı.
Hürrem: Düne kadar çok iyiydim, ama sen geldin yine. Süleyman yine bağışladı seni.
İbrahim: Lütfettiler yüce gönülleriyle eksik olmasınlar.
Hürrem: Çok merak ediyorum seni onun için bu kadar vazgeçilmez kılan ne? Nedir bu cürretin kaynağı?
İbrahim: Bunu bana değil hünkarımıza sorun.
Hürrem: Hiç mi fikrin yok?
İbrahim: Zannediyorum sizden nasıl vazgeçemiyorsa benden de vazgeçemiyor.

Hürrem: Süleyman.. Sonra görüşürüz demiştin sonra oldu mu?
Çok güzel. Takmak için sabırsızlanıyorum.
Süleyman: Daha hayli işi var sultanım. Haydi terasa çıkalım biraz deniz havası alalım.
(Hürrem mektubu okur Süleyman yokken)
İsabella Mektup:
Beni görmeyi reddederek beni öldürüyorsunuz. Biraz vicdanınız varsa görüşme isteğimi geri çevirmeyin.
(Hürrem ağlar.)
Süleyman: Hürrem nerdesin?
Hürrem: (ağlamaklı) Mücevhere bakıyordum.

Mehmet: Ben seni yalnız bırakmam. Ben de gelicem.
Mihrimah: Annecim nolur müsaade edin bizimle gelsinler. Orda neler gelcek başımıza? Bizi kim koruyacak? Mehmet abimle Selim'le gelsin. Beyazıt da gelsin.
Hürrem: Olmaz. Bir şehzade saraydan ayrılamaz.
Mehmet: Gelicem. Bir şehzade annesinin yanında gider,kime ne?
Hürrem: Mehmedim, benim aslan oğlum. Beyazıt ve Selim daha çok küçük. Abileri olarak onların başında olman lazım. Sen büyüdün artık,kocaman oldun. Bir gün gelicek baban gibi kuvvetli bir sultan olacaksın. Bu cihanı sen yöneteceksin.
Mehmet: Ben sultan olmak istemiyorum,senin yanında olmak istiyorum.

Daye: Sultanım
Hürrem: Noldu? Sesini çıkarmadan çekip gidecek misin?
Daye: Napabilirim ki? Sabah gidicem. Belki de böylesi daha iyi.
Nigar: Ben razı değilim kuzu gibi gitmene. Hem böyle nereye gidiceksin? 40 yıl sonra insan sudan çıkmış balığa döner.
Daye: Ben bakarım başımın çaresine.
Hürrem: Eşyalarını çıkarıp yerlerine koy.
Daye: Sultanım..
Hürrem: Senin cezalandırman değil aksine mükafatlandırılman lazım. Bu haksızlığa izin verecek değilim. Hele de Gülşah yüzünden. Asla.
***
Hürrem: Gülşah! Çabuk buraya gel! Gel!
Gülşah: Buyrun sultanım?
Hürrem: Ayağımın altında dolaşma demedim mi sana? İlla kuyruğuna mı basayım bunu mu istiyorsun?
Gülşah: Ben ne yaptım ki size?
Hürrem: Daye hatundan uzak durucaksın. Bir saygısızlık yaptığını duyarsam seni ayaklarından tavana asarım,gelen geçen yüzüne tükürür! Hemen valideye git. Bu hatayı düzelt. Yoksa o fare suratı dümdüz ederim!

Hürrem: Çocuklar...
Mihrimah: Uyuyor mu?
Hürrem: Uyuyor.
Mehmet: İyi olucak dimi?
Beyazıt: Artık ağlamicak dimi?
Selim: Ben onu çok özledim.
Hürrem: Merak etmeyin,iyileşicek. Aranıza yeniden dönecek kardeşiniz.
Mihrimah: Anne kardeşim nefes almıyor!
Hürrem: Hayır,hayır,hayır.. Oğlum,cihangirim... YETİŞİN!!! YETİŞİN!!! NEFES ALMIYO KURTARIN OĞLUMU!
Süleyman: Hürrem...
Yasef Efendi: Nefes alıyor kurtuldu hünkarım.
Hürrem: Şükürler olsun yaşıyorsun.
(Süleyman bu arada kendinden geçmiş vaziyette odadan çıkmaya yeltenir. Bayılıcak gibi olur. Koridorda Mustafa'yı görür.)
Mustafa: Hünkarım,ben de kardeşimi görmeye gelmiştim.
(Süleyman yığılır.)
Mustafa: Baba,baba!
Süleyman (gözlerinin feri gider tam kapatmak üzereyken): Adil ol...
Mustafa: Baba! Yetişin!!!

3.SEZON FRAGMANI DETAYLI
(Hürrem, Süleyman ve İbrahim yemek yemektedir. İbrahimin fiziği değişmiştir. Sakalları ve saçları uzamış. Süleymanın sakalları kısalmış. )
(Arkadan kavuklu,yaşlı bir adamı yani Şeyhülislam Ebusuud Efendi gösterilir.)
Ebusuud Efendi: Hünkarım. Daha evvel görüşümü istediğiniz mevzuyla alakalı bir çözüm buldum.
(Süleyman İbrahim'e bakıyordur. Hürrem ise Süleyman'a. Hürrem'in görüntüsü değişmemiştir daha çok olgunlaşmıştır ve asalet fışkırıyor güzellik fışkırıyor Daha sonra yine İbrahim gösterilir. Sonra yine Ebusuud efendi )
Süleyman: Söyle Ebusuud Efendi. Nedir bu derdin hal çaresi?
(Üçünü gösterir. Sonra İbrahim'i. ibrahim Süleyman'a bakar.Süleyman yere doğru bakar. Hürrem ise Süleyman'a bakmaktadır sanki bir şeyleri hadi yap dercesine )
Ebusuud Efendi: Paşanın katli ancak bir şekilde vacip olur: siz uyurken infaz edilmeli.
(Ebusuud efendinin yüzünü gösterirler. Süleyman'ı gösterirler, Süleyman Hürrem'e bakar. Hürrem önce Süleyman'a sonra İbrahim'e baakr. İbrahim gösterilir. Arka fonda çığlıklar yükselmektedir - İBRAHİMİN ÇIĞLIKLARI- Hatta çığlıkların birinde ben ibrahim!!! diyor.)
Ebusuud Efendi: Siz uyurken...
(Süleyman yavaşça gözlerini kapatır.. Ve daha sonra Ebusuud efendi Hürrem ve İbrahimi gösterirler hızlıca ve fragman biterrr. Fragmanın arka fonu yeşil renk.
Yeşil renk Nurbanu Valide Sultan'ı temsil eder bunu da unutmayalım. (Nurbanu Valide Sultan: Hürrem Sultan'ın gelini. II.Selim eşi ve III.Murat'ın annesi. 3.sezonda dizimize gireceği duyuruldu. yani biliniyor )

Hatice: Ben İbrahim'le alakalı konuşmaya geldim. Onu boşamaya karar verdim.
İbrahim: Derhal hazırlıklarını yap, sefere çıkıyoruz.
İbrahim: Mutlak bir suretle Osmanlı'ya bağlı bir devlet kurulmalı.
İskender: Bu kudretli han kim olacak?
İbrahim: Ben.
Süleyman: Korkuların en korkuncu kendini beğenmektir.
(Süleyman böyle derken Mustafa koca bir padişah kavuğunu takar)
Rüstem: Lütfedip bana miyahur rütbesini bahşettiniz.
Süleyman: İbrahim Paşa'ya göndermeni istediğim bir şey var. Emniyetli bir şekilde ulaşmasını sağla.
Nigar: Beni burdan, sizin elinizden kurtarmaya çalışan İbrahim Paşa'dır. Çünkü beni seviyor.
Hatice: Alın şunun kellesini.
x: Şahımız İbrahim Paşa'yı öldürmemizi emretmişler.
Hürrem: Tüm dünya görsün bilsin ki; haremi artık ben yönetiyorum.
Hatice: Bir gün senin de hakkında konuşacaklar Hürrem. Alay edecekler seninle. Çünkü hünkarımız başka bir hatuna aşık olacak.
Hürrem: Dünyada öyle bir hatun yok, yaşamıyor.
-firuzeyi gösterir.-

Spoiler:

Hatice: Ben sana ne dedim Hürrem? Bu daire boş kalacak demedim mi!
Hürrem: Sultanım. Son hadiseler canınızı bir hayli sıktı. Biraz uzaklaşıp dinlenmenizde fayda var.
Hatice: Benimle alay mı ediyorsun sen?
Hürrem: Haşa. Ne haddime.
Hatice: Derhal boşalt bu daireyi.
Hürrem: Bağışlayın lakin artık burası benim dairem.
Mahidevran: Delirdin mi sen! Karşında Hatice Sultan var.
Hürrem: Sen mi akıl vereceksin bana? Yıllardır başkalarının arkasına sığınıp durdun. Şimdi sıra Hatice Sultan’a mı geldi?
Hatice: İkiniz de çıkın.
Mahidevran: Sultanım…
Hatice: Çıkın dedim! Siz de. Herkes çıksın.
(Herkes çıkar.)
Hatice: Beni iyi dinle Hürrem. Bir kez daha söylemeyeceğim. Hemen şimdi bu daireyi boşalt yoksa!...
Hürrem: İhanet acısı sizin yüreğinizi karartmış. Gözünüzü öfke bürümüş, anlıyorum. Bir kadın olarak yerinizde olmak istemezdim. Ağır, çok ağır.
Hatice: Senin canını alırım!
Hürrem: Hiç durmayın sultanım! Nice ölümlerden döndüm,yine dönerim! Ama siz sultanım, artık iflah olmayacaksınız. Bu ihaneti duymayan kalmadı. Nereye gitseniz artık peşinizden fısıltılar gelecek.
Hatice: Bir gün senin de hakkında konuşacaklar Hürrem Alay edecekler seninle. Neden biliyor musun? Çünkü hünkarımız başka bir hatuna aşık olacak.
Hürrem: Hayal kurmayın. Öyle bir hatun yok, yaşamıyor.
Hatice: Madem hiç kimseden korkun yok,madem hiçbir hatun seninle baş edemez; o halde neden engel oluyorsun hatunların gelmesine?
Hürrem: Hünkarımızın başka kadınlara ihtiyacı yok çünkü. Fakat arzu ederseniz İbrahim Paşa için hazırlayabilirsiniz. Malum, hatunlara pek düşkün.
(Hatice Hürrem’e tokat atar. Hürrem daha sonra doğrulur, Hatice’ye olan bakışı bittin olum der gibidir )