Hürrem: Bu ne güzellik böyle ? Kıyafetin çok hoş. Mücevherlerin, saçların. Fakat merak ediyorum. Kimin için süsleniyorsun böyle ? Bu depdebe kimin için ? Her gece yalnız uyuyan bir kadın için biraz fazla değil mi ?

^^ Bende seviyorum (:

~

Mahidevran: Hemen şikayet ettin değil mi ? Hünkarımızın arkasına sığındın. Gözyaşlarınla kandırdın ?

Hürrem Sultan: Marifet gözyaşlarında olsaydı senin boy boy çocukların olurdu. Mağlum mütemadiyen ağlayan sensin.
(:

Mahidevran'a kapak hediye ediyor Hürrem yine

Mahi: Hürrem. Noldu erken dönmüşsün?
Hürrem: Çocuklar siz daireye gidin.
Hürrem mahinin karşısına geçer.
Hürrem: Şimdi kim yönetiyor seni Mahidevran? Mustafa mı? O mu kurtaracak seni? Valide Sultanın,İbrahimin yapamadığını ondan mı bekliyorsun?
Mahi: Korkunun ecele faydası yok Hürrem. Bugün değilse yarın hak yeri bulacak.
Hürrem: Yıllardır azap içindesin. Bir türlü yüzün gülmedi. Sual etsem senin yüzünden diyeceksin. Fakat gerçek bu değil Mahidevran. Seni bu hale getiren ben değilim.
Mahi: Ne varmış benim halimde?
Hürrem: Görmüyorsun değil mi? Etrafında olup biten hakkında zerre kadar fikrin yok.
Mahi: Hürrem...
Hürrem: Yalnız kalıyorsun Mahidevran. Sevdiğin,seni seven kim varsa bir bir kaybediyorsun. Malum en son Validemizle Hatice Sultanımızı kaybettin. Bir gün gelecek senin yanında hiç kimse kalmayacak. Ne İbrahim ne Mustafa. O gün geldiğinde ben olur muyum bilmiyorum fakat emin ol evlatlarım olacak. Hiç şaşırma sana merhamet edip,el üstünde tutacaklar. Zira ben onların kalbine nefret tohumları ekmiyorum. Tek istediğim şey babaları gibi adil ve vicdanlı olmaları.

Hürrem: Daye Hatun.
Daye: Buyrun sultanım.
Hürrem: Mekke ve Medine için hayırda bulunmak istiyorum. En kısa zamanda gereken hazırlığı yap.
(Mahidevran ve Gülşah '' salak şey köleler oraya hayır yapamıyo ki ahahahaha'' diye güler ve bakışırlar.)
Daye: Nasıl olur?
Hürrem: Kölelikten bahsedeceksen meraklanma.
(Mahidevrana bakarak)
Hünkarımız bu sabah beni azad etti. Sizlerle eşit değilim.
Hürrem: Cariyesi değilim. (:
(Mahidevran bu arada ne diyeceğini şaşırmış haldedir. Sinirli sinirli)
Mahi: Ne dedi bu?
Gülşah: Azad edilmiş.
Mahi: Yalan söylüyo. Olamaz. Mümkün değil bu.
***
Mahi: Demek azad edildin! Öyle mi!?!
Hürrem: Öyle. Yüce Rabbim herkesin gönlüne göre veriyor.
(MAHİ YİNE MORARIP GİDER.)
Hürrem: Şeker Ağa'ya haber verin. Lokmalar dökülsün şerbetler dağıtılsın. Sümbül Ağa..
Sümbül: Sultanım...
Hürrem: Bunu kızlara dağıt. Ayrıca kimin ne isteği varsa söylesin bizzat alakadar olucam.
x: Allah razı olsun sultanım.
y: Tuttuğunuz altın olsun sultanım.

Gül Ağa: Sultanım,nasıl başarıyorsunuz?
(Hürrem Haseki Sultan güler.)
Hürrem: Neyi?
Gül Ağa: Yani bütün bu olanları. Baksanıza koskoca valide sultan bile karşınızda duramıyor.
Hürrem: Bu daha hiçbir şey Gül Ağa. Yakında öyle bir şey olacak ki yer yerinden oynayacak.
Gül Ağa: Yer yerinden ? Aman aman... Nasıl ne olacak ki?

Hürremin İbrahimle Konuşması 33.Bölüm
Hürrem: Paşa... İbrahim... Ben sana dedim. Döktüğün kan elbet bir gün seni de boğacak dedim. İşte o gün bugün. Öleceksin İbrahim. Kan kokusunu alıyor musun? Ciğerin kan dolacak. Yavaş yavaş... Nefesin kesilecek.

Valide: Ne oluyor? Destursuz nereye girdiğini sanıyorsun Hürrem? Bu ne cürret! Nasıl girersin böyle?
Hürrem: Validem,Hatice Sultanım. Sizlerle yalnız konuşmak istiyorum.Bizi yalnız bırakabilir misiniz? Çıkar mısınız sultanım? Gülfem Hatun lütfen siz de.
(Çıkarlar)
Valide: Nedir bu hal? Söyle şimdi.
Hürrem: Validem. Ben size dört torun verdim. Hanedana dört evlat verdim. Üçü şehzade. Sizbenim gururumu,haysiyetimi nasıl ayaklar altına alırsınız? Bu sizi nasıl mutlu eder?
Hatice: Hürrem haddini aşıyorsun.Laflarına dikkat et.
Hürrem: Ben haddimi biliyorum sultanım. Zira her defasında hatırlatıyorsunuz.
Valide: Derdin ne senin? Nedir bu öfkenin sebebi?
Hürrem: O kadını bilerek çağırdınız saraya. Beni küçük düşürmek ve alay etmek istediniz.
Hatice: Hürrem sus.
Valide: Bırak Haticem. Döksün eteğindeki taşları.
Hürrem: Ben size hiç saygısızlık etmedim. Hatalarım olduysa hep hünkarımıza duyduğum aşk yüzünden. Ama siz hep bana düşmanlık ettiniz. Ben ne yaptım? Suçum ne? Oğlunuza aşık olmam mı? Onu deliler gibi sevmem mi? Onu mutlu etmek mi günahım? Bu günahsa daha ne kadar cezasını çekeceğim?
***
Hürrem: Ben sizi sevdim validem. Hatice Sultanım sizi de. Ama siz beni hiç sevmediniz. En başından beri hiç sevmediniz. Bana her türlü fenalığı yaptınız. Mahidevran'ı tutup beni kurtların önüne attınız. Ben yine de size hürmette kusur etmedim.
Valide: Hürrem...
Hürrem: Bir gün beni sevebileceğiniz umuduyla yaşadım. Ama ne yaparsam yapayım olmadı. Hala benden kurtulmaya çalışıyorsunuz. Ümidiniz hala Süleyman'ın başka bir kadınla olması.
Valide: Meseleyi şahsileştirme. Haremin bin yıllık düzeni kurallar ve kaideler üzerinden yürür. Geleneklerimiz belli.Hiçbir kadın hünkarın sahibi ve mutlak kadını olarak göremez kendini. Aksi halde düzen bozulur,harem yönetilemez.
Hürrem: Düzen... Öyle mi? Haremi siz yönetiyorsunuz validem. Allah size uzun ömürler versin lakin dünya fani. Bir gün Hakk'ın rahmetine kavuşacaksınız. O gün geldiğinde burayı kim yönetecek? Hiç düşündünüz mü bunu? Kim buranın düzenini sağlayacak? Namzetiniz kim validem? Mahidevran mı? Dün gece saraya getirdiğiniz prenses mi? Yoksa üç şehzadenizin annesi olan ben mi?
Hatice:yeter Hürrem ! Validem bunları söylemesine nasıl müsaade edersiniz?
Valide: Bitti mi söyleyeceklerin?
Hürrem: Kararınızı verin validem. Eğer bu şekilde bana davranmaya devam ederseniz ben de kendimi ve şehzadelerimi korumaya mecburum.
Valide: Sen beni tehdit mi ediyorsun!
Hürrem: Ben sadece önünüzde eğilerek size elimi uzatıyorum validem. Artık ya benimlesiniz ya da bana karşı.

Gül Ağa: Sultanım tam sizin ağzınıza layık bir yemek yaptırdım. Bilhassa tatmalısınız.
Hürrem: Bırak şimdi yemeği. Sümbül nerde? O neden yok?
Gül Ağa: Apar topar ortadan kayboldu . Artık nereye gittiysa sultanım.
Hürrem: Hayırlı haberlerle gelir inşallah.
Gül Ağa: Efendim?
Hürrem: Bir şey yok.
***
Mahi: Çok şükür Hürrem Sultanın yüzünü gülerken gördük. Kaç gündür asık suratıyla toz kaldırıyordu haremde.
Hatice: Görücem ben onun gülen yüzünü birazdan bekle.
***
Hürrem: Ne iyi ettiniz de düşündünüz validem. Herkese iyi gelecek bu gece.
Valide: Öyle tabii. İyi gelecek.
Hatice: Validem. Prenses gelmeyecek mi?
Valide: Bilmiyorum. Şimdiye gelmeleri lazımdı.
Sümbül: Sultanım...
İsabella: Davetiniz için çok teşekkür ederim sultanım.
***
Hürrem: Prenses Isabella,size gönderdiğim kaftanı aldınız mı? Beğendiniz mi?
Isabella: Sizin hediyeniz miydi?
Hürrem: Hıhı.
Isabella: Hı... Hiç açmadım.
Mahi: Kolyeniz çok güzelmiş.
Isabella: Sultan Süleyman'ı hediyesi.
Mahi: Demek sizin için özel yapıldı. Ne hoş.
Sümbül: Sultanım... (Valideye bişiler der.)
Valide: Öyle mi? Tamam.
Sümbül: Prensesim benimle geliyorsunuz.
Hürrem: Sümbül! Ne oldu? Nereye götürüyorsun?
Sümbül: Hünkarımız buyurdular.
***
Hürrem: Nigar gördün mü bana neler yapıyorlar.
Nigar: Sultanım siz onlara aldırmayın.
Hürrem: Validem müsaadenizle ben daireme dönmek istiyorum.
Mahi: Ne oldu bir anda böyle?
Hürrem: Başıma ağrı girdi. Kaldıramayacağım bu gürültüyü.
Valide: Çok bozuldu. Fazla mı üzerine gittik?
Hatice: İyi oldu validem. Bu haremde sadece bir köle,cariye olduğunu hatırlatmak gerek arada.

Hürrem: Sultanım,Gülfem Hatun.
Gülfem: Hoşgeldiniz sultanım. Buyrun oturun.
Hürrem Ben Hatice Sultanımı merak ettim. Sıhhati nasıl?
Gülfem: İyi. Nigar Kalfa da yanında olacak. Onu hiç yalnız bırakmaz. İçim rahat. Aklım onda kalmayacak.
Mahi: Kim akıl etti acaba onu göndermeyi?
Gülfem: Valide Sultanımız böyle uygun görmüş.
Hürrem: Nigar Kalfa burda olduğundan çok daha faydalı olacaktır kesin. Ben şey için geldim. Bu nazarlığı hünkarımız Mehmet'e gebe kaldığımda vermişti.
(Mahidevranın suratı bozulur)
Gülfem: Ne zarif bir nazarlık öyle.
Hürrem: Öyle. Bütün evlatlarımın doğumunda yanımdan ayırmadım. Bana kuvvet verdi. Bunu Hatice Sultanımıza hediye etmek istiyorum.
Mahi: Böyle mi af dileyeceksin?
(Hürrem ''bi sus kadın sana ne '' der gibi bakar.)
Gülfem: İyi düşünmüşsünüz. Bu çok değerli bir hediye. Sultanımız memnun olacaktır.
Hürrem: Münasip bir zamanda ziyaret edelim. Bana eşlik eder misin?
Gülfem: Elbette. Yarın ilk iş ziyaretine gideriz.
(Mahidevranın surat çok bozuktur.)

Hürrem: Kaldır şunu. Götür.
Gül Ağa: Affedin sultanım beğenmediniz mi yoksa?
Hürrem: Gül Ağa ben lokum istemiyorum. Yasak. Sakın önüme etrafıma getirmeyin.
Gül Ağa: (Cariye kıza) Bakma öyle aval aval kaldır şunu.
Süleyman: Hürrem,hayrola nen var?
Hürrem: Aaaaarrggg
Süleyman: Hürrem!
Hürrem: Oğlum,oğlum geliyor!!!
Mahi: Oğlum diyo nerden biliyosa.
Valide: Gül Ağa ebeye haber verin hemen!
Gül Ağa: Çabuk,uçun kanat takın getirin ebeyi çabuk!!
Süleyman: Gül Ağa! Müjdemi senden isterim.
Valide: Doğum için daha erken. Bir avazda kurtulur inşallah.

Hürrem: Erkek mi?
Hatice: Maşallah Hürrem. Yine nur topu gibi bir şehzade doğurdun. Tebrik ederim. Sağlıkla,huzurla büyütmek nasip etsin.
Hürrem: Sağol. Darısı başına.
Hatice: Amin.
(Gülüşürler.)
Hatice: Hünkarımıza derhal müjdeyi götürün. Bir şehzademiz daha doğdu.
***
Mihrimah: Bir abim daha mı oldu?
Valide: Kız oğlan fark etmez,doğacak çocuğun evvela sağlıklı olması gerekir benim ipek kızım.
(Gül Ağa gelir. Mahidevran hadi kız doğurdu desin diye bekliyodur.)
Gül Ağa: Hünkarım! Hürrem Sultan bir şehzade doğurdu!
(Süleyman hemen bir kese altın çıkarıp gül ağaya fırlatır.)
***
Süleyman: Sana büyük atam Bayezıd hanın ismini vereceğim. Senin adın Bayezid Bayezid..

Süleyman: Hayırlı sabahlar validem.
Valide: Sana da aslanım.
Süleyman: Size bir mevzu hakkında malumat vermek isterim.
Valide: Dinliyorum.
Süleyman: Hürrem'i azad ettim.Ayrıca Mekke ve Medine'de hayır işlemesi için 150 bin akçe ayırdım. Bu mevzuyla bizzat alakadar olup gereğinin yapılmasını sağlayın lütfen.
Valide: Nerden icap etti bu?
Süleyman: Ben öyle uygun gördüm.
Valide: Aslanım ne yaptığının farkında mısın? Zinhar uygun değil! Görülmüş şey değil bu! Ben haremin nizamını sağlamaya çalıştıkça sen bozuyorsun. O kadını nasıl azad edersin?
Süleyman: Sizin o kadın dediğiniz benim dört evladımın annesidir validem.
Valide: İsterse on evlat doğursun! Bu hakkı ona tanıyamazsın! Sarayın,haremin teamüllerine aykırı! İsyan mı çıksın istiyorsun haremde?
***
Valide: Aslanım seni defahatle ikaz ettim. Lakin sen hatalarına devam ediyorsun. Hürrem için attığın her adım seni,ailemizi telafisi imkansız hatalara sürükleyebilir bilesin!
Süleyman: Validem rica ediyorum bu bahsi kapatalım. Zira kararımı sizinle tartışacak değilim. Siz benimle ne konuşacaktınız?
Valide: Asabım öyle bozuldu ki ne diyeceğimi şaşırdım.
Süleyman: Mühim bir mesele olduğunu söylemiştiniz.
Valide: Ben seni buraya Mustafa ve Mehmetin sünnet düğününü konuşmak için çağırmıştım. Malum vakit geldi de geçiyor. Ama şimdi kötüyüm. Asabım bozuldu. Bilahare konuşuruz.
Süleyman: Nasıl isterseniz validem.

Süleyman: Bir kuş... Uçmak istiyor. Kalmış geride,uçmak istiyor. Sevgiliye kavuşma azminde. Bak,nasıl da ıslak çekingen. Diğer yarısına kavuşmak için kanat çırpıyor. Aşka uçamadıktan sonra kanatlar neye yarar der Mevlana. Aşka vardıktan sonra kanadı kim arar der Yunus. Aşka uçma,kanatların yanar der Şirazlı Sadi. Korkma Süleyman. Sür elini ateşe. Kül ol ki, yan ki,kavrul ki ölmeden ölesin. Öğrenmelisin. Hiçbir şey seni yakamasın,kavuramasın. Hiçbir şey bu masum,kahraman evlatlarımıza dokunamasın. Ölmeden ölmeyi bilmek her daim diri olmaktır Süleyman. Her daim kıvleni vicdanından yana tutmaktır Süleyman. Dön Süleyman,dön. Suda donmadan,ateşte yanmadan ,fırtınada kaybolmadan götür evlatlarını evlerine. Dönmek kabiliyet değil, olgunluktur Süleyman.

İbrahim Malkoçoğlu vs Diğer Komutanlarla Konuşur.
Süleyman: Kafire verdiğimiz zarar ve yüreklerine saldığımız korku yeter. Artık dönme vaktidir kuşatmayı kaldırıyorum.

Süleyman: Seni böyle gülerken,neşeli görmek ne büyük mutluluk.
Hürrem: Bakma güldüğüme. Keyfim yok esasında.
Süleyman: Hayırdır?
Hürrem: Sizin seferden sağa salim dönmeniz için adak adamıştım. Kutsal topraklarımızda Mekke ve Medine'de hayır işleyecektim. Validemiz Şeyhülislam İbni Kemal Efendi'den fetva almamı istedi. Ben de mektup yazdım sordum. Lakin şeyhülislam efendi münasip bulmadı. Meğer köleler yani hareminizdeki cariyeler kutsal topraklara hayır işleyemezmiş.Bunu duyunca çok üzüldüm.
Süleyman: Üzüldüğün şeye bak. İnsan bunun için üzülür dertlenir mi?Madem hayır işlemek istiyorsun benden sana müsaade istediğini yap.
Hürrem: Olmaz ki yasak. Ben cariyeyim. Hayır işlemem ancak azad edilirsem mümkün olurmuş.
Süleyman: Madem böyle kutsal bir gayeyi vazife edindin evvela ben destek olurum sana. Seni azad ediyorum Hürrem. Bundan böyle hiç kimse sana köle,cariye diyemez.
Hürrem: Süleyman... Beni öyle mesut ettin ki.
(sarılır)

Mahi: Mustafam.
Mustafa: Validem. İbrahim Paşa'nın hakkı var. Biz ne söylersek söyleyelim babam hep Hürrem Sultan'a inanacak. Ne yaparsa yapsın onu hep affedecek.
Mahi: Boşuna büyücü olduğunu söylemiyorlar. Sanki mil çekmişler babanın gözlerine. Yazık. Onu senden bile üstün tutuyor belli ki.
Mustafa: Bu sefer her şey farklı olacak validem. Siz ne ıstırap çektiyseniz mislini yaşayacak.
Mahi: Mustafa sakın! Uzak dur o kadından. Mustafa,aklında ne var? Korkutma beni Mustafa!
Mustafa: Korkmayın validem. Hürrem Sultan'a en büyük ceza onu evlatlarından ayırmak olacaktır.

Süleyman: Gel.
X: Hünkarım Mahidevran Sultanımız geldiler.
Süleyman: Meşgul olduğumu söyle. Dairesine dönsün.
(bu lafa rağmen mahidevran işçeri damlar.)
Mahi: Hünkarım.
Süleyman: (Sinirlice) Mahidevran... Söyle.
Mahi: Bağışlayın. Fakat beklemeye tahammülüm yok. Bir an evvel duymanız lazım. Hürrem Sultan. Oğlumuzu,Mustafayı zehirlemeye kalkmış.
***

Mahi: Neyseki bu hain emelinde muvaffak olamadı. Fakat düşüncesi bile korkunç. kimin haddine!!!.....
(Süleyman dur işareti yapar.)
Süleyman: İbrahim Paşa. Bizi yalnız bırak.
(İbrahim çıkar.)
Süleyman: Mahidevran! Ağzından çıkanın kulağın duyuyor mu senin? Bu sözlerin geri dönüşü yok!
Mahi: Efsun. Şehzademin gözdesi az evvel can verdi.
Süleyman: Nasıl?
Mahi: Gebe kalmış gafil. Düşük yaptı. Ölmeden önce itiraf etti. Mustafamın hastalandığı gece. Yemeğe kendisi koymuş zehri. Fakat kıyamamış vazgeçmiş. Söylediğine göre Hürrem Sultan vermiş bu emri. Bana inanmıyorsanız Mustafama sorun.
***

Mahi: Malum Daye Hatun gitti. Yeni haznedar kim olacak karar verdiniz mi?
Valide: Aklında biri var belli ki. Dur tahmin edeyim. Gülşah mı?
Mahi: Daha evvel tecrübe etti. Tabii siz de münasip görürseniz.
Hürrem: Validem. Hususi bir mevzu ise...
Valide: Gel Hürrem. Yeni haznedarın kim olacağını merak etmiş Mahidevran. Onu konuşuyorduk.
Hürrem: Daha gideli ne kadar oldu. Nedir bu acele?
Mahi: Haremde devamlılık esastır. İşlerin aksamasını istemeyiz. Öyle değil mi?
Hürrem: Gülşah mı sağlayacak bunu? Gördük neler yaptığını.
Valide: Sen kim olmasını istersin?
Hürrem: Benim ne haddime validem. Siz kimi münasip görürseniz o.
Sümbül: Sultanım bizi emretmişsiniz.
Valide: Herkes duysun bilsin ki haremin yeni haznedarı Nigar Kalfa'dır.
Nigar: Validem. Şeref duydum.
Valide: Sana itimadım tam Nigar. Tecrübenle Daye hatun'u aratmayacaksın. Beni mahçup etme.
Nigar: Elimden geleni yaparım sultanım.
Hürrem: Hayırlı uğurlu olsun Nigar. Bu kıymetli vazifende Allah utandırmasın seni.
Nigar: Sağolun sultanım.

***
(Mustafa perişan bir haldedir. Hürrem Sultan bu sırada dairesinde çocuklarına bizim bayıldığımız oy lu li olan ninniyi öğretmektedir.)
(kapı tıklanır.)
Mihrimah: Mustafa abim gelmiş!
Selim: Mustafa abi!
(Hepsi sevinçle koşturur,önce Selim olmak üzere hepsi sarılır Mustafanın bacaklarına.Mustafa ise ruhsuz ve kin dolu gözlerle Hürreme bakmaktadır. Hürrem Sultan memnun olmamıştır. )
Hürrem: Esma. Çocukları odalarına götür..
(Mustafanın elinde kan vardır.)
Hürrem: Ne oluyor? Bu kan da neyin nesi?
Mustafa: Efsunun. Daha doğmamış evladımın kanı. Bu kanı siz bulaştırdınız elime.

***
Hürrem: Efsunu diyorsan teamüller uygulandı. Ama üzülme. Sancağa onunla gidersin. Manisa'da çocuğunu kucağına alırsın.
Mustafa: Efsun. Öldü.
Hürrem: Ne?
Mustafa: Karnında.. Bir can taşıyordu. Bana ait bir can. Onun da katili oldunuz. Bir gecede iki can aldınız benden.
Hürrem: Mustafa. Benimle alakası yok. Valide Sultanın emriyle durdurdular. Demek düşük yaparken öldü yazık. Allah taksiratını affetsin.
Mustafa: Siz kendiniz için dua edin. Bundan böyle en çok sizin ihtiyacınız olacak.
Hürrem: Ne demek bu?
Mustafa: Kollarımda can verirken her şeyi anlattı. Beni zehirlediğinizxi biliyorum.
Hürrem: Bu iftira. Buna nasıl inanırsın?
Mustafa: Hata yaptınız Hürrem Sultan. Şehzadeyi öldürmeye teşebbüs etmek büyük suçtur. Bunun bedelini çok ağır ödeyeceksiniz.

Mehmet: Başınız sağolsun. Cariyenizin öldüğünü yeni öğrendim.
Mustafa: Sen sağol Mehmet.
Beyazıt: Çok üzüldüm duyunca.
Selim: Ben daha çok üzüldüm.
Beyazıt: Yalan söyleme,senin daha haberin bile yoktu.
Selim: Kim? Asıl senin haberin yoktu. Ben söyledim hepinize.
Mustafa: Çocuklar kafi. Ne iyi ettiniz gelmekle. Bir nebze teselli buldum. Hadi kahvaltı edelim. Sonra dışarı çıkıp dolaşırız biraz.
(Hürrem gelir)
Mustafa: Hürrem Sultan,nasıl destursuz girersiniz daireme!
Hürrem: Sen giriyorsun ama. Hatta çocuklarımı aldırıyorsun. Esma çocukları daireye götür.
Selim: Ama abimle kahvaltı yapcaktık.
Hürrem: Selim!
(Çocuklar çıkar.)
Hürrem: Mustafa tehlikeli bir oyun oynuyorsun. Annenin yalan yanlış laflarına kanma. Bir daha çocuklarımın etrafında görmeyeceğim seni.
Mustafa: Buna siz karar veremezsiniz. Onlar benim kardeşim. İstediğim vakit görürüm onları. Sizden izin alacak değilim.
Hürrem: Evlatlarımdan uzak dur. Aksi halde pişman ederim seni.

Hürrem: Sana da gün doğdu paşa. Hemen aleyhimde çalış. Bu ana oğulun yalanlarıyla zehirle hünkarı.
İbrahim: Elbette ki bu hadisenin takipçisi olacağım. Zira Mustafa'nın akıbeti benim mesuliyetimde. Lakin endişelenmeyin, eğer hiç bir günahınız yoksa sizi en çok ben korurum.
Hürrem: Hünkarım..
Süleyman: İçeri gel Hürrem.
***
Hürrem: Süleyman. Bu saraya geldiğim günden beri türlü iftiralar atıldı bana. Fakat bu en korkuncu. Kendi suçlarını bastırmak için böyle diyorlar. Efsun hatun gebeymiş. Bunu herkesten sakladılar. Alenen kaideleri hiçe saydılar. Teamüller uygulanmasın diye birlik olup kaçırmak istediler hatunu. Mustafa da toy. Hata yapar elbet. Fakat Mahidevran,engel olması gerekirken yol gösterdi ona. Bunu duyunca valide sultanla konuştum. Kendileri de icap edeni yaptı.
Süleyman: Bunlardan haberim var Hürrem. Validem anlattı.
Hürrem: O vakit masumiyetime inan. Efsun'un laflarını başka duyan,bilen yok. Belki hiç söylemedi. Bu çirkin iftirayla benden öç almak istiyorlar.
Süleyman: Senden benim için bir şey yapmanı istiyorum.
Hürrem: Ne istersen Süleyman. Uğruna yapamayacağım hiçbir şey yok.
Süleyman: Benim için kendi canına kıyar mısın?
Hürrem: Benim canım ne ki? Mümkün olsa kalbimi söküp çıkartırım yerinden.
Süleyman: Öyleyse iç bunu. Derhal.
Hürrem: Demek inandın onlara. Yazık. Aşkımın,sadakatimin bedeli bu mu olacaktı?
Süleyman: Karar senin. İster benim yanımda bir defa ölürsün ister bensiz her gün.
(Hürrem ağlamaya başlar.)
Hürrem: Ben zaten öldüm Süleyman. Bu zehir ancak acılarıma son verir.
(Zehri alır içer)
Hürrem: Benim canımın sultanı.. Yüce Rabbimden tek dileğim vardı! O da sizin mübarek yüzünüze bakarak can vermek! Aşk dolu kollarında... Huzur içinde ölmek isterdim! Evlatlarım sana emanet! Onlara sahip çık Süleyman! Mahidevran.. Mahidevranın ve İbrahimin zulmünden koru...

Fatma: Lalezar Hatun..
Lalezar: Mağrur olma Hürrem Sultan senden büyük Allah var.
Hürrem: Kim söyledi onu? Çıksana karşıma! Kimsin sen!
Lalezar: Ben söyledim sultanım. Sizin yüzünüzden başımıza gelmeyen kalmadı. Aylardır yevmiyemize zam da yok. Reva mı bu bize?
Hürrem: Sen kimsin de benimle böyle konuşuyorsun? Bu ne cürret!
Lalezar: Bunca mazlumun ahını aldınız. Elbet bedelini ödersiniz bir gün.
Hürrem: Kes sesini! Yoksa koparırım o dilini! Adın ne senin? Konuşsana!
Lalezar: Lalezar sultanım.
Hürrem: Lalezar Hatun,bu saygısızlığının bedelini ödeyeceksin.